Αν αξίζει να ζει κάποιος, αξίζει να ζει για τα ιδανικά του!

8 Γενάρη 1991 - 8 Γενάρη 2011…                          διαβάστε σε .pdf

Αν αξίζει να ζει κάποιος, αξίζει να ζει για τα ιδανικά του! 

20 χρόνια πριν ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας πέφτει νεκρός μέσα στο υπό κατάληψη Δημόσιο Σχολείο του, υπερασπιζόμενος την Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, ένας μαχόμενος εκπαιδευτικός πέφτει νεκρός από το παρακράτος της Δεξιάς και των ΟΝΝΕΔΙΤΩΝ rangers. 

Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, υπήρξε σταθμός για τις Μαθητικές Καταλήψεις και Φοιτητικές Κινητοποιήσεις του χειμώνα 1990 – 1991. Σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους για το τότε «Πολυνομοσχέδιο Παιδείας» Κοντογιαννόπουλου – Μητσοτάκη. Έχει σαν αποτέλεσμα την αγανάκτηση των μαθητών και των πολιτών της χώρας και την ακόμα μεγαλύτερη ενεργοποίηση απέναντι στο παρακράτος και τις μεθόδους του. Σε κάθε γωνιά της χώρας στέλνεται ένα ισχυρό μήνυμα απέναντι σε κάθε προσπάθεια χειραγώγησης και υποταγής, απέναντι σε κάθε προσπάθεια αλλοίωσης των Δημοκρατικών Ελευθεριών, απέναντι στο παρακράτος και τα φασιστοειδή του. 

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Νίκος Τεμπονέρας και χιλιάδες καθημερινοί αγωνιστές αποτελούν σύμβολα για την αγωνιζόμενη νέα γενιά. Αποτελούν τα σύμβολα υπεράσπισης της Δημόσιας Εκπαίδευσης και της Ελευθερίας. Θα ΖΟΥΝ όσο οι αγώνες και τα οράματα μας ξεπερνούν και διευρύνουν τα οράματα τους. Θα ΖΟΥΝ όσο το εκπαιδευτικό, λαϊκό και νεολαιίστικο Κίνημα στέκεται στις επάλξεις για την Υπεράσπιση και διεύρυνση των Δικαιωμάτων του λαού μας. 

Σήμερα 20 χρόνια μετά σε μια εποχή που ο χρόνος δεν αλλοίωσε τις ΙΔΕΕΣ, οφείλουμε να γράψουμε την Ιστορία της δικής μας γενιάς, να διαμορφώσουμε μια κοινωνία που θα θεμελιώνει το Δικαίωμα σε κάθε νέο, εργαζόμενο, φοιτητή, μαθητή να ονειρεύεται και να παλεύει για τα όνειρα του. 

Σήμερα 20 χρόνια μετά οφείλουμε να κάνουμε κάθε τέτοια μέρα τιμής, μέρα ανασυγκρότησης των Κινημάτων και συλλογικής δράσης και προσπάθειας. Οι αγώνες δεν είναι «μουσειακά εκθέματα» αλλά ο φάρος για το ταξίδι της γενιάς μας. Ειδικά σήμερα σε μια εποχή που πάγιες κατακτήσεις του Λαού αμφισβητούνται δεν μπορούμε να μένουμε άπραγοι, αλλά ενεργοί πολίτες και τροφοδότες της ίδιας της Δημοκρατίας μας. 

Οφείλουμε να κάνουμε τον Αγώνα καθημερινή πράξη με νέο πρόσωπο και νέα μορφή. Να συγκροτήσουμε πυρήνες δράσης και σκέψεις που θα διαμορφώσουν τα χαρακτηριστικά της δικής μας γενιάς, όπως διαμόρφωσαν την γενιά του Πολυτεχνείου ή την γενιά των Καταλήψεων 1990. Η σημερινή γενιά είναι η γενιά που παλεύει καθημερινά για την επιβίωση σε ένα κόσμο που «ελαστικοποιεί» και «διαχειρίζεται» τα όνειρα μας σαν να ήταν αριθμοί και ποσοστά. Η σημερινή γενιά, μπορεί και πρέπει να περάσει στην πρωτοπορία! 

Καλούμε κάθε νέο και νέα εκπαιδευτικό και μαθητή αλλά και συνολικά την Κοινωνία να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα «Τι Παιδεία Θέλουμε;» και να παλέψει συλλογικά και ατομικά για την διαμόρφωση ενός δίκαιου, δημόσιου ποιοτικού εκπαιδευτικού συστήματος που θα θέτει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στην πρώτη γραμμή, διαμορφώνοντας πολίτες που σκέφτονται ελεύθερα. 

Μόνο τότε θα έχουμε δώσει σήμερα νόημα στον χαμό κάθε αγωνιστή σε κάθε χώρο δουλειάς και αγώνα. Μόνο τότε θα ΖΟΥΝ όλοι εκείνοι. 

Ζει, Ζει ο Τεμπονέρας ΖΕΙ με Πέτρουλα, Λαμπράκη μας ΟΔΗΓΕΙ…