Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο – Μια πρώτη εκτίμηση
Ηράκλειο, Ιούλιος 2010
Μιλώντας για το Κοινωνικό κράτος, μιλάμε για κοινωνική ασφάλιση και εργασιακά δικαιώματα. Μιλάμε για το δικαίωμα κάθε πολίτη σε ένα ποιοτικό και βιώσιμο σύστημα ασφάλισης και περίθαλψης. Μιλάμε για το δικαίωμα κάθε πολίτη της χώρας μας σε αξιοπρεπείς συντάξεις και αξιοπρεπή διαβίωση στα γηρατειά. Η συνοχή, η αλληλεγγύη και τελικά η ποιότητα μιας κοινωνίας, κρίνεται από την ασφάλεια που παρέχει η Πολιτεία στους εργαζόμενους και στις οικογένειές τους.
Η ουσιαστική θεμελίωση του Κοινωνικού Κράτους υπήρξε ένα από τα βασικά οράματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και κατάκτηση του κυρίαρχου λαού στην δεκαετία του 80 με το Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Σήμερα 30 χρόνια μετά, το όραμα του Κινήματος μας είναι θεμελιωμένο δικαίωμα για κάθε πολίτη. Η αγροτική σύνταξη, τα επικουρικά ταμεία, οι αναπηρικές συντάξεις, οι συνθήκες εργάσιμου βίου είναι ένα μόνο δείγμα των πολιτικών του Κινήματος μας.
Παρόλα αυτά είναι σαφές για κάθε πολίτη της χώρας ότι η χρονική στιγμή επιτάσσει άμεσες παρεμβάσεις για την επαναθεμελίωση του συστήματος Κοινωνικής ασφάλισης. Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, η ανάπτυξη των νέων Τεχνολογιών , οι αλλαγές στην δομή του ίδιου του κράτους, το αναπτυξιακό έλλειμμα της χώρας είναι οι κυρίαρχοι λόγοι για ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα τόσο βιώσιμο, όσο και κοινωνικά δίκαιο.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεσμεύτηκε τόσο ως αντιπολίτευση, όσο και ως Κυβέρνηση για την εκ βάθρον ανατροπή των αδικιών και των γραφειοκρατικών στρεβλώσεων με ένα νέο ασφαλιστικό νόμο. Δεσμεύτηκε για ενοποίηση ταμείων και ταυτόχρονη οικονομική ενίσχυση των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Σήμερα έχοντας διανύσει το 1/6 της κυβερνητικής θητείας έχουμε μπροστά μας τον νόμο της Κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το νέο Ασφαλιστικό. Ύστερα από διάλογο με τους Κοινωνικούς φορείς, οι οποίοι στην πορεία αποχώρησαν στην πλειοψηφία τους, ύστερα από πιέσεις της Κοινωνίας και των εργαζομένων, ύστερα από Κυβερνητικές παλινωδίες, στις επόμενες ημέρες οδηγείται σε ψήφιση.
Σε ένα τόσο μεγάλο και ριζικό βήμα όφειλε μια Προοδευτική Κυβέρνηση να κάνει την διαφορά από μια συντηρητική κυβέρνηση. Όφειλε να οδηγηθεί σε ένα σχέδιο νόμου που θα άρει τις κοινωνικές ανισότητες και θα δημιουργεί την ελπίδα για κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη, για κάθε νέο και νέα. Όφειλε να εφαρμόσει καθολικά το προγραμματικό πλαίσιο του Κινήματος μας, ανεξάρτητα από τις επιταγές της Τρόικας και των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων. Όφειλε να συγκρουστεί με το “σύστημα” αγορών και τραπεζών και όχι με τον Λαό. 'Όφειλε να τολμήσει.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι το παρόν ασφαλιστικό σύστημα είναι τόσο κοινωνικά αναποτελεσματικό, όσο και οικονομικά μη βιώσιμο. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η βασική ανάγκη για μια υγιή οικονομία είναι η παραγωγή και η ανάπτυξη και όχι ο δανεισμός για αποπληρωμή συντάξεων, με ταυτόχρονη αναγκαστική υποχρηματοδότηση της Παιδείας και της Υγείας.
Η ενοποίηση 153 φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης σε 13 είναι το πρώτο και ουσιαστικό βήμα στην κατεύθυνση της εξυγίανσης του μέχρι σήμερα πολυδαίδαλου συστήματος. Βέβαια εκτίμηση μας είναι ότι οι προτεινόμενοι φορείς θα μπορούσαν να είναι και 3 (κύριας ασφάλισης, επικουρικής ασφάλισης, ταμείο πρόνοιας) ώστε να εξοικονομηθούν περισσότεροι πόροι. Το ενιαίο διοικητικό μοντέλο για τους φορείς των ασφαλιστικών ταμείων και οι εποπτικοί μηχανισμοί είναι επίσης σοβαρό βήμα για την διαφανή και χρηστή διαχείριση της περιουσίας των Ταμείων.
Η καθιέρωση της Βασικής σύνταξης για όλους τους πολίτες είναι επίσης στην σωστή κατεύθυνση, καθώς είναι δείγμα κοινωνικής δικαιοσύνης η εξασφάλιση ενός ελάχιστου ποσού σύνταξης για όλους. Βέβαια αξίζει αν αναφερθεί ότι το προτεινόμενο ποσό των 360 ευρώ δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες με βάση το κόστος ζωής. Αξίζει να σημειωθεί ότι η προεκλογική δέσμευση του Κινήματος ήταν στα 550 για τον μεμονωμένο και στα 950 για το ζευγάρι. Τονίζουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει η πολιτεία να αφήσει τους ασφαλισμένους στο επίπεδο της βασικής σύνταξης.
Η προτεινόμενη ρύθμιση για την επέκταση της άδειας μητρότητας κατά 6 μήνες είναι επίσης ουσιαστική παρέμβαση για την προστασία της μητρότητας και του οικογενειακού βίου.
Η αύξηση των ορίων ηλικίας, η εξίσωση των ορίων ηλικίας για τους άνδρες και τις γυναίκες είναι απαράδεκτες πολιτικές επιλογές για την Κυβέρνηση, καθώς δημιουργούν συνθήκες αρνητικές για τους πολίτες. Με δεδομένη την γενικότερη ανομοιογένεια των εργασιακών συνθηκών και των συνθηκών διαβίωσης δεν είναι δυνατό να υπάρξει ομογενοποίηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 65 έτη. Παράλληλα το επιχείρημα για την ομογενοποίηση με τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι άτοπο αν αναλογισθεί κανείς την μη ομογενοποίηση των μισθών και γενικότερα των συνθηκών διαβίωσης στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Η αύξηση των ορίων ηλικίας στις ειδικές κατηγορίες συνταξιοδότησης απαιτεί επίσης ειδική μελέτη, πάλι για λόγους ανομοιογένειας της κάθε ειδικής κατηγορίας ( π.χ. Αναπηρίες).
Σε σχέση με την αυτόματη αναπροσαρμογή του ορίου ηλικίας με βάση το προσδόκιμο ζωής από το 2020 το θεωρούμε εντελώς άτοπο και σαν σκέψη. Οι εργαζόμενοι δεν είναι αριθμοί και δεν πρέπει να λογίζονται σαν δαπάνη για το κράτος.
Η θέσπιση κινήτρων για παραμονή στην εργασία θεωρούμε ότι είναι επί της αρχής απαράδεκτο μέτρο με την ταυτόχρονη θεσμοθέτηση του 65 έτους για την συνταξιοδότηση. Εκτίμηση μας είναι ότι σε μια μεγάλη μερίδα επαγγελμάτων η αποδοτικότητα σχετίζεται με την ηλικία του εργαζομένου. Επιπλέον τα κίνητρα αυτά δημιουργούν συνθήκες ομηρείας για τους εργαζομένους.
Θεωρούμε σημαντικό να επισημάνουμε και εμείς την ανάγκη για την θεσμοθέτηση της υποχρέωσης του κράτους για την καταβολή των επικουρικών συντάξεων στους δικαιούχους που τις έχουν πραγματικά ανάγκη. Σε σχέση με την περικοπή της 13ης και 14ης σύνταξης και η θέσπισης του επιδόματος των 800 ευρώ, εκτίμηση μας είναι ότι ειδικά για τους χαμηλοσυνταξιούχους είναι μια αρνητική ρύθμιση που δημιουργεί απαγορευτικές συνθήκες διαβίωσης λόγω και της αύξησης τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης.
Κλείνοντας σε σχέση με τις αρχικά προτεινόμενες ρυθμίσεις για τα εργασιακά ζητήματα, θεωρούμε ότι ορθώς έπραξε η κυβέρνηση και τα απέσυρε για να τα θέσει σε ουσιαστικό διάλογο με τους εργαζομένους. Στόχος κάθε ρύθμισης θα πρέπει να είναι η ουσιαστική θωράκιση των εργαζομένων από αυθαιρεσίες της εργοδοσίας.
Παράλληλα οφείλει η πολιτεία με δέσμη πολιτικών να ενισχύσει τους νέους εργαζομένους με την περαιτέρω κάλυψη και επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών τους. Αναμένουμε τις αναθεωρημένες προτάσεις της Κυβέρνησης για τα εργασιακά ζητήματα.
Το Ασφαλιστικό είναι θεμέλιο του Κοινωνικού Κράτους, είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την συγκρότηση ενός κράτους δικαίου που θα βάζει στο επίκεντρο της πολιτικής τον Πολίτη και τις ανάγκες του.
Εκτίμηση μας είναι ότι η Κυβέρνηση συνεχίζει την λάθος ρότα στο ταξίδι της διακυβέρνησης της χώρας. Με πυξίδα τα δημοσιονομικά μεγέθη και τους αριθμούς θα οδηγηθεί με βεβαιότητα σε ρήξη με την Κοινωνία και τις δυνάμεις του εργαζόμενου λαού.
Καλούμε την Κυβέρνηση να αναπροσαρμόσει τις προτάσεις της για το Ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, αναλογιζόμενη της ανάγκες του κυρίαρχου λαού και τις δυνατότητες του. Παράλληλα οφείλει να επιταχύνει της διαδικασίες για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης αλλά και για την προστασία των μη προνομιούχων στρωμάτων της κοινωνίας από την Κρίση. Τα οικονομικά μέτρα ήταν το πρώτο πλήγμα, οι θεσμικές αλλαγές θα είναι το τελειωτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου