36 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ...

36 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ... 

Ποτέ άλλοτε ένα πολιτικό κείμενο, δεν ενέπνευσε, δεν καθοδήγησε και δεν κατάφερε να κινητοποιήσει τόσο πλατιές λαϊκές μάζες, διατυπώνοντας με τόση επάρκεια πάγια αιτήματα για κοινωνική αλλαγή και δικαιοσύνη. Σήμερα, 36 χρόνια μετά την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, τα μηνύματα αυτά είναι πιο επίκαιρα από ποτέ και διόλου αυτονόητα...

Η Διακήρυξη του κινήματος μας, που ανακοινώθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 από τον ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, κινήθηκε με βασικούς άξονες την Λαϊκή Κυριαρχία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κοινωνική Απελευθέρωση. Πρώτη φορά για την πολιτική ιστορία της χώρας, ένας άνθρωπος, ένα Κίνημα, μιλούσε για τις τρεις αυτές Αρχές ανοιχτά και τις έθετε στο επίκεντρο ιδεολογικά και πολιτικά για να αποτελέσουν τον στόχο της διακυβέρνησης της χώρας.

Σήμερα, 3 Σεπτέμβρη του 2010, το τρίπτυχο «Λαϊκή Κυριαρχία – Εθνική Ανεξαρτησία – Κοινωνική Απελευθέρωση» δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αλλά ένα μήνυμα επίκαιρο. Σήμερα, που οι αρχές αυτές δοκιμάζονται και απειλούνται, η Διακήρυξη οφείλει να σταθεί αρωγός, φωτεινός φάρος για την ιδεολογία του κινήματος αλλά και όλων των προοδευτικών ανθρώπων.

Σήμερα, η Λαϊκή Κυριαρχία παραγκωνίζεται αφού η Βουλή των Ελλήνων, με τις ψήφους μόνο των κυβερνητικών βουλευτών, αναγκάστηκε να ψηφίσει το Μνημόνιο ως έχει (δηλαδή ως συνθήκη, και όχι με πλειοψηφία των 3/5 του συνόλου των βουλευτών, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα). Σήμερα, η Εθνική Ανεξαρτησία τείνει να καταπατηθεί από τους υπαλλήλους της τρόικας. Σήμερα, η Κοινωνική Εξαθλίωση βρίσκεται στη θέση της Κοινωνικής Απελευθέρωσης με περικοπές μισθών και συντάξεων με αυξήσεις φόρων, αύξηση της ανεργίας, το κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και, τελικά, την αύξηση των ήδη μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.

Η κατάσταση αυτή, έχει οδηγήσει σταδιακά στην πολιτική απαξίωση, αλλά και στην κρίση αξιών. Η επέτειος αυτή θα πρέπει να σηματοδοτήσει την αλλαγή πλεύσης για το κίνημα μας, με στόχο να υπηρετήσει ξανά τους μη έχοντες, πιστό στις Αρχές του. Ίσως η ανθρωποκεντρική θεώρηση που αντιπροσωπεύει η Διακήρυξη είναι τελικά ένας ακόμα δρόμος για την έξοδο, όχι από την οικονομική κρίση, αλλά από την κρίση αξιών η οποία έχει επέλθει και είναι πιθανόν πιο έντονη και από την οικονομική. Η στροφή στον άνθρωπο και στον πολίτη είναι αυτό που η κοινωνία χρειάζεται τώρα πέρα από κάθε τι, αρκεί φυσικά να προσδιορίσουμε που θέλουμε να οδηγήσουμε την νέα Ελληνική κοινωνία.

Και αυτή η αναγκαία στροφή απαιτεί γενναίες πολιτικές αποφάσεις, που διασφαλίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη στους πολίτες που καλούνται να συνεισφέρουν και να σηκώσουν το βάρος μιας κρίσης, για την οποία στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Είναι υποχρέωση για την κυβέρνηση να παλέψει απέναντι σε κάθε μνημόνιο και «αριθμούς» για να ενισχυθεί και να διευρυνθεί η την ποιότητα και ο Δωρεάν χαρακτήρας των Δημόσιων «κοινωνικών αγαθών».

Να μιλήσουμε ξανά για μια καινούργια Παιδεία σε όλο της το φάσμα. Μια παιδεία που θα ολοκληρώνει τον νέο άνθρωπο, υπηρετώντας την ανάγκη για μια νέα αρχή στον δρόμο προς μια νέα μεταπολίτευση :

• Αναβάθμιση των δομών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τόσο στο Λύκειο, όσο και στην Τεχνική Εκπαίδευση, ώστε να παρέχουν Ισχυρό Εθνικό Απολυτήριο με επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους του.

• Αποσύνδεση του Λυκείου από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με ένα νέο σύστημα εισαγωγής που θα δίνει πολλαπλές ευκαιρίες στα όνειρα των μαθητών. Στόχος του λυκείου αλλά και του σχολείου το περιεχόμενο της μόρφωσης και όχι η προετοιμασία των μαθητών για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Μια σωστά παρεχόμενη παιδεία στα χνάρια του μοντέλου του Νέου σχολείου όπως αυτό προτείνεται, με αναβαθμισμένο σχολικό πρόγραμμά, εκπαιδευτικό προσωπικό που θα αξιολογείται και θα αξιολογεί, κατάλληλες υποδομές, ολιγομελή τμήματα. Ένα σχολείο που θα παρέχει όλα εκείνα τα εφόδια που είναι απαραίτητα σε κάθε παιδί και που δυστυχώς η ελληνική οικογένεια είναι ακόμα υποχρεωμένη να ξοδεύει επιπλέον χρήματα για να τα προσφέρει στα παιδιά της όπως οι ξένες γλώσσες και η εκμάθηση ηλεκτρονικών υπολογιστών.

• Ισχυρά Δημόσια Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. που θα είναι πρότυπα αριστείας και ποιότητας, παρέχοντας πτυχία με αντίκρισμα στους αποφοίτους τους και ποιότητα σπουδών στους φοιτητές τους. Συγχώνευση ή και κατάργηση σχολών με συναφές αντικείμενο ή σχολών που φυτοζωούν σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας, δίνοντας πτυχία χωρίς κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Χωροταξική και επιστημονική ανασυγκρότηση των Τμημάτων που σήμερα λειτουργούν με βάση κεντρικό σχεδιασμό και σε διαβούλευση με την κοινωνία και τις πραγματικές της ανάγκες.

Να μιλήσουμε ξανά για τη «κοινωνικοποίηση της Υγείας» που θα υπηρετεί τον πολίτη χωρίς διαχωρισμούς κάθε είδους σε κάθε επίπεδο. Σήμερα η δημόσια Υγεία στην Χώρα μας αποτελεί ένα ακόμα μεγάλο αγκάθι παρά τις μεγάλες δαπάνες που γίνονται χωρίς όμως αυτές να έχουν αντίκρισμα στις υπηρεσίες που παρέχονται στον πολίτη. Είναι ίσως ο μόνος τομέας, αυτός της υγείας που δεν είναι ανταποδοτικός και πως άλλωστε θα μπορούσε να είναι.

• Ανασυγκρότηση του Ε.Σ.Υ. και αναβάθμιση των δομών του μέσα από ένα ριζικό επανασχεδιασμό τους. Το σημερινό πολυδαίδαλο σύστημα περίθαλψης περισσότερο ταλαιπωρεί παρά υπηρετεί τους πολίτες.

• Η πολιτεία θα πρέπει να επικεντρώσει την προσπάθεια της στην πρόληψη και όχι στην θεραπεία. Στην Άμεση πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας μέσω των Κέντρων Υγείας για την περιφέρεια και των συνοικιακών ιατρείων στις πόλεις. Παράλληλα ενίσχυση και αναβάθμιση του θεσμού «Βοήθεια στο Σπίτι» με στόχο την αποσυμφόρηση των νοσοκομείων και την περίθαλψη των περήφανων γηρατειών.

• Πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού και κάλυψη των κενών στα Δημόσια Νοσοκομεία με αξιοπρεπείς συνθήκες για εργαζόμενους και ασθενείς.

• Κεντρικός οικονομικός έλεγχος των δαπανών στα νοσοκομειακά ιδρύματα και συγκρότηση ελεγκτικών μηχανισμών για την ενίσχυση της διαφάνειας

Να μιλήσουμε ξανά για το δικαίωμα κάθε πολίτη στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση ειδικά σε μία εποχή που η ανεργία είναι ο εφιάλτης κάθε ανθρώπου. Η αυξανόμενης ανεργία που μαστίζει όλη την κοινωνία και πολύ περισσότερο του νέους και της γυναίκες, σε συνδυασμό με ένα μεγάλο ποσοστό απολύσεων, δεν είναι εικόνα από το μέλλον αλλά καθημερινότητα. Γεννά τον φόβο και την ανασφάλεια για το αύριο και απαιτεί συνδυασμένες πολιτικές έτσι ώστε να μην οδηγηθεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην εξαθλίωση.

Να μιλήσουμε ξανά για τον λαό, για την πατρίδα, για τις αρχές μας και τις αξίες μας προτάσσοντας την αναγκαιότητα για μια πολιτική που δεν ακολουθεί μονοδρόμους, αλλά ανοίγει νέους, κάτι που οι σύντροφοι μας έπραξαν 36 χρόνια πριν αμφισβητώντας το ντόπιο και διεθνές κατεστημένο.

Φέτος λοιπόν, η 3η Σεπτέμβρη 1974, κάτω από το πρίσμα της οικονομικής κρίσης, φαντάζει μακρινή, αντί να αποτελεί οδηγό για την πολιτική της χώρας και της κυβέρνησης. Η επέτειος αυτή πρέπει να σηματοδοτήσει την ελπίδα και το νέο ανθρωποκεντρικό ξεκίνημα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θα πρέπει να είναι μια ευκαιρία για το ΠΑ.ΣΟ.Κ και για τη χώρα και όχι ένα μνημόσυνο κάποιας νεκρής Διακήρυξης που μιλούσε κάποτε για κοινωνική δικαιοσύνη...`

Προοδευτική Κίνηση Νέων Αριστερών

Τάση Νέων ΠΑ.ΣΟ.Κ.

http://prokinea.blogspot.com prokinea@pasok.gr