Δυστυχώς όμως αυτή η ανθρώπινη κινητοποίηση από την πρώτη κιόλας στιγμή φάνηκε να «καπελώνεται» από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις της «άλλης Αριστεράς» , με στόχο πολιτικά οφέλη. Ο ανθρώπινος πόνος έγινε σημαία ευκαιρίας με στόχο την αντιπαράθεση με την Κυβέρνηση και τον διεθνή καπιταλισμό. Βέβαια την ευθύνη για αυτό δεν έχουν σε καμία περίπτωση οι ίδιοι οι μετανάστες που παλεύουν με κάθε τρόπο για τα αιτήματα τους, και μάλιστα μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση μέσα από ένα αλαλούμ Υπουργικών αντεγκλήσεων μετέτρεψε το θέμα σε πεδίο ενδοκυβερνητικής αντιπαράθεσης και «μπαλάκι ευθυνών» μεταξύ των υπουργών για αρκετές μέρες. Με πρωτοβουλία δύο Υπουργών ξεκίνησε κάποιου είδους διαπραγμάτευση προτείνοντας την παράταση του χρόνου ανοχής μέχρι να συζητηθεί το θέμα κάτω από το τραπέζι, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος για τις ζωές των μεταναστών απεργών πείνας. Η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε με την λήξη της απεργίας πείνας πριν από μερικές μέρες με την αποδοχή της παράτασης από τους απεργούς υπό την απειλή της ίδιας της απέλασης τους. Το σημείο που πρέπει να σταθεί κάποιος είναι ότι η κυβέρνηση προσφέρει ως λύση την παράταση της κατάκτησης ενός ανθρώπινου δικαιώματος.
Το ζήτημα της μετανάστευσης δεν είναι ένα απλό ζήτημα αλλά η νέα μάστιγα που φαίνεται να αντιμετωπίζει σε μεγάλο βαθμό η ίδια τη Ευρωπαϊκή ένωση και το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης. Με την εχθρότητα των πολιτών προς τους μετανάστες να αυξάνεται, κόμματα ευδοκιμούν στο πλαίσιο της ξενοφοβίας σε πολλές Ευρωπαϊκές Χώρες και στην δική μας. Η Ευρώπη, στο πλαίσιο της διεύρυνσης της Ένωσης πραγματεύεται μια νέα έννοια, αυτή της «αγοράς» της μετανάστευσης. Σύμφωνα με τη νέα αυτή πολιτική η Ε.Ε. καλείται να μετατραπεί από ένα "φρούριο" με αγκαθωτά συρματοπλέγματα και ακτοφυλακές σε μια φιλελεύθερη Ένωση, όπου η οικονομική ολοκλήρωση σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή μετανάστευσης όπου η προσφορά και η ζήτηση ανθρώπινου δυναμικού θα είναι εκείνη που θα καθορίζει τους λόγους που οι άνθρωποι κινούνται. Με λίγα λόγια όταν θα μπαίνουν οι μετανάστες στον Έβρο, θα μεταφέρονται στις περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη για εργατικά χέρια ή εκεί όπου υπάρχει έλλειψη πληθυσμού. Η μετακίνηση των πληθυσμών ανάμεσα σε χώρες θα γίνεται σύμφωνα με τις ανάγκες της κάθε χώρας. Μία τέτοια πρόταση ήδη προωθεί η Παγκόσμια Τράπεζα για τις χώρες της Μέσης Ανατολής για να λύσει το πρόβλημα ενός γηραιού πληθυσμού.
Η απόδοση ασύλου είναι ένα θέμα που προβληματίζει την κυβέρνηση ακόμα και από τις προγραμματικές της δηλώσεις. Αν θα πρέπει να δοθεί δηλαδή άσυλο στους μετανάστες ή όχι. Η λύση δεν μπορεί να είναι προφανώς θέμα μόνο της Ελληνικής πολιτείας, αλλά θέμα της ίδιας της Ευρώπης. Η χορήγηση ασύλου σε κατατρεγμένους μετανάστες αποτελεί ανθρωπιστική ανάγκη αλλά πρέπει να στηρίζεται σε ένα αναγκαίο κοινωνικό προγραμματισμό των ίδιων των κρατών που υποδέχονται μετανάστες νόμιμους ή μη. Άρα η απάντηση οφείλει να είναι ΝΑΙ στο άσυλο αλλά με μια προϋπόθεση. Αυτή η προϋπόθεση είναι η ποσόστωση, δηλαδή η αρμονική σχέση της αγοράς και της ζήτησης του ανθρώπινου δυναμικού, τόσο ως προς τις θέσεις εργασίας, αλλά όσο και στις συνθήκες διαβίωσης των ίδιων των μεταναστών ως πολιτών ενταγμένων στο κοινωνικό σύνολο. Με αυτό τον τρόπο, οι μετανάστες που θα έρχονται στη χώρα μας να αποκτούν συνάμα και ένα καλύτερο επίπεδο ζωής.
Η παράνομη μετανάστευση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εξετάζεται υπό το πρίσμα της παράνομης πράξης με νομικές συνέπειες για τους μετανάστες, αλλά ως σοβαρό κοινωνικό ζήτημα παγκόσμιων διαστάσεων. Οι χρόνιες πολεμικές συγκρούσεις, τα απολυταρχικά καθεστώτα, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μερικοί από τους λόγους που φέρνουν τους μετανάστες στις ακτές μας. Δεν είναι «καπρίτσιο» κανενός μετανάστη να διακινδυνεύει την ζωή του για να γίνει «βάρος» στις ζωές μας, είναι ανάγκη για την ίδια την ζωή του. Αυτό οφείλουν οι ηγέτες των κρατών να το αντιληφθούν δίνοντας ανθρωπιστικές και ουσιαστικές λύσεις και όχι ψεύτικες ελπίδες. Οι απεργίες πείνας και οι διαμαρτυρίες θα είναι εντονότερες τα επόμενα χρόνια, αν σήμερα δεν γίνει η υπέρβαση. Κι επειδή τα λόγια μας μπορεί να κρύβουν τις σκέψεις μας, οι πράξεις, όμως τις φανερώνουν, ας αναφέρουμε τους τρόπους αντιμετώπισης της νομιμοποίησης των μεταναστών από την κυβέρνηση.
Πάνω απ΄όλα για ανθρωπιστικούς λόγους καλούμε την κυβέρνηση και όλους τους αρμόδιους να ακούσουν με προσοχή τα αιτήματα των απεργών πείνας και γενικότερα των μεταναστών και να μη διστάσουν να αποδεχθούν ότι είναι θεσμικά και κοινωνικά δίκαιο, άλλωστε υπάρχει ήδη το νομοθετικό πλαίσιο για την νομιμοποίηση των μεταναστών. Χρειάζεται να προσέξουν και να σεβαστούν το γεγονός ότι σε μια εποχή κρίσης τα αιτήματα των μεταναστών απεργών πείνας αφορούν τη νομιμότητα.
Συμφωνήσαμε ότι πρέπει να υπάρξει δραστική μείωση των ενσήμων που απαιτούνται για τη νομιμοποίηση των μεταναστών. Ειδικά για τους 300 απεργούς πείνας επιβάλλεται να υπάρξει παράταση του χρόνου ανοχής χωρίς περιορισμούς, αφού χρειάζονται μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να επανέλθουν σε φυσιολογικές συνθήκες ζωής και στην αγορά εργασίας.
Θεωρούμε ότι είναι ώριμο το αίτημα της μείωσης του χρόνου και από 12 σε 5 χρόνια για την πλήρη νομιμοποίηση και ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία. Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να σταματήσει η ποινικοποίηση στέγασης και περίθαλψης μεταναστών καθώς και η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης προς αυτούς.
Πιο εξειδικευμένα εμείς θεωρούμε αναγκαία τα ακόλουθα :
Ø Εφαρμογή της δυνατότητας έκδοσης άδειας παραμονής κατά το άρθρο 21 παρ.4 του Ν 3907/2011
Ø Χορήγηση μέχρι τέσσερα εξάμηνα, ανανεώσιμων αδειών παραμονής κατά το άρθρο 24 του Ν 3907/2011 σε όσους δεσμεύονται για την παροχή νόμιμης εργασίας
Ø Επανεξέταση και απόδοση άδειας διαμονής σε όσους εξέπεσαν από τη νομιμοποίηση του 2005 παρά την ύπαρξη ουσιαστικών όρων σε συνδυασμό με μείωση ή αποσύνδεση σε περίοδο οικονομικής κρίσης της άδειας παραμονής από ένσημα.
Ø Μείωση του προαπαιτούμενου χρόνου παραμονής των χωρίς χαρτιά σε 5ετία (από 12ετία) για την έκδοση ειδικής άδειας διαμονής του νέου άρθρου 44 του Ν 3386/05
Ας βάλουμε τέρμα στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ας λύσουμε την κατάσταση με πρωτοποριακές, αριστερές και ανατρεπτικές ιδέες. ΤΕΡΜΑ πια οι παραδοσιακές δομές. Ήρθε η ώρα να αναθεωρηθούν οι συντηρητικές επιλογές της ίδιας της Ευρώπης που δεν αποζητά μια Ευρώπη των λαών που ζουν αρμονικά δημιουργώντας, αλλά την Ευρώπη των τραπεζών και των μονοπωλίων. Να προχωρήσει σε ένα «Σύμφωνο Ανθρωπιάς & Αλληλεγγύης» που θα ενώσει τους λαούς με την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας ειρήνης. Δε μπορεί μια κοινωνία του 21ο αιώνα να ζει με απαρχαιωμένες δομές, που το μόνο που προσφέρουν είναι οπισθοδρόμηση και τη δυσαρέσκεια των λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου